ซื้อกุหลาบให้ผู้เจ้าของคือเก่า
เนื่องในวันแห่งความเหงา
14 กุมภา วนมาฆ่าใจ
แนมเบิ่งคนฮักกัน แนมเบิ่งเขาฮักกัน
แล้วเป็นหยังเฮาจังบ่มีไผ
ใกล้สิเบิดหน้าหนาว หนาวคักแท้หัวใจ
โอ๊ย ทนไหวบ่น้อ
เกิดแล้วไป่คนที่ใจเฝ้ารอ
ไปอยู่ไสหนอไปลี้อยู่แจได๋
คือหากันบ่พ้อ หรือต้องรอต่อไป
เลาะหาสิตายมันกะยังบ่พ้อ
มื้อแห่งความฮักผู้ได๋คึดเอาไว้
ลบออกไปจากปฏิทินได้บ่
คนที่มันเป็นโสด โคตรสิเหงาฮู้บ่
จักปีแล้วหนอมันกะยังคือเก่า
กะเหงาแม่มันซุปี
ซื้อกุหลาบไปใส่หนังสือคือเก่า
ได้ส่ำนี้ละน้อเฮา บ่ว่าปีได๋กะได้ส่ำนี้
ทับเอาไว้ให้แป ทับมันไว้ให้แป
พอได้คุยนำเขาเฮากะมี
มันสิเป็นจังได๋ อดเอาไว้มื้อนี้
โอ๊ย คือหน่ายแท้น้อ
เกิดแล้วไป่คนที่ใจเฝ้ารอ
ไปอยู่ไสหนอไปลี้อยู่แจได๋
คือหากันบ่พ้อ หรือต้องรอต่อไป
เลาะหาสิตายมันกะยังบ่พ้อ
มื้อแห่งความฮักผู้ได๋คึดเอาไว้
ลบออกไปจากปฏิทินได้บ่
คนที่มันเป็นโสด โคตรสิเหงาฮู้บ่
จักปีแล้วหนอมันกะยังคือเก่า
กะเหงาแม่มันซุปี
เกิดแล้วไป่คนที่ใจเฝ้ารอ
ไปอยู่ไสหนอไปลี้อยู่แจได๋
คือหากันบ่พ้อ หรือต้องรอต่อไป
เลาะหาสิตายมันกะยังบ่พ้อ
มื้อแห่งความฮักผู้ได๋คึดเอาไว้
ลบออกไปจากปฏิทินได้บ่
คนที่มันเป็นโสด โคตรสิเหงาฮู้บ่
จักปีแล้วหนอมันกะยังคือเก่า
เกิดแล้วไป่คนที่ใจเฝ้ารอ
ไปอยู่ไสหนอไปลี้อยู่แจได๋
คือหากันบ่พ้อ หรือต้องรอต่อไป
เลาะหาสิตายมันกะยังบ่พ้อ
มื้อแห่งความฮักผู้ได๋คึดเอาไว้
ลบออกไปจากปฏิทินได้บ่
คนที่มันเป็นโสด โคตรสิเหงาฮู้บ่
จักปีแล้วหนอมันกะยังคือเก่า
กะเหงาแม่มันซุปี